بررسی اپیدمیولوژیک بیماران سوختگی بستری در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان در سال ۱۳۸۲

زمینه و هدف: هر ساله عده فراوانی از افراد جامعه دچار حادثه سوختگی می شوند که این امر باعث تحمیل صدمات جسمی، روحی، اجتماعی شده و همچنین تبعات اقتصادی شدیدی برای بیماران، خانواده ها وکشور دارند. یکی از اولین اقدامات برای برنامه ریزی در جهت برخورد با یک بیماری و عارضه، شناخت جنبه های مختلف اثر گذار بر آن می باشد. این جنبه ها می تواند شامل مسائل مرتبط با فرد، زمان، مکان و فاکتورهای اپیدمیولوژیک دخیل در عارضه باشد. در این مطالعه پرونده 1124 بیمار بستری در سال 1382 در بیمارستان سوانح و سوختگی امام موسی کاظم (ع) با این هدف مورد بررسی قرار گرفت که با شناسایی گروههای در معرض خطر و نیز علل مهم سوختگی بتوان گامی در راستای برنامه ریزی و پیشگیری از این حادثه برداشت. روش مطالعه: روش نمونه گیری بصورت سرشماری بود و کلیه بیماران بستری وارد مطالعه شدند به استثنای کسانی که بطور سرپایی و کمتر از یکروز بستری بودند و یا افرادی که به علل غیر سوختگی (جراحی پلاستیک و ترمیم) بستری شده بودند. نتایج: 3/60% بیماران مذکر و 7/39% مؤنث بودند. میانگین سن بستری شدگان 3/23 سال و میانگین کلی درصد سوختگی بدن آنها 9/33% بود. بیشترین بستری شدگان درگروه سنی 30-16 سال با 2/41% و کمترین آنها در گروه بالای 50 سال با 3/9% بود. شایع ترین علت سوختگی نفت با 6/28% بود ولی اگر نفت و مشتقات آن، گاز و آتش سوزی ها را تحت عنوان کلی شعله (flame) در نظر بگیریم 2/63% را شامل می شوند. از کل بستری شدگان 9/15% بیماران فوت نمودند که شایع ترین علت در فوت شد گان مربوط به شعله بود. 4/63% سوختگی ها در منزل و همچنین 1/29% سوختگی ها در زمستان اتفاق افتاده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این گونه مطالعات می توان گروههای در معرض خطر را از نظر سنی، جنسی و علل سوختگی در هر جامعه ای با توجه به شرایط خاص آن جامعه مورد شناسایی قرار داد.